زیباترین روایت دنیاست پارسی / شعری از نجیب بارور در ستایش زبان فارسی

نجیب بارور شاعر پرآوازه افغانستانی که در اول آبان ماه جاری برای شرکت در مراسم بزرگداشت ابوالفضل بیهقی به سبزوار سفر کرده بود، در دانشگاه حکیم سبزواری ضمن ارائه یک سخنرانی درباره اهمیت توجه و حفظ نثر فارسی و بیان ارزش های کتاب تاریخ بیهقی برای فارسی زبانان به قرائت شعری زیبا به شرح زیر درباره زبان فارسی پرداخت:

زیباترین روایتِ دنیاست پارسی
نغز است و نوعروس و دل‌آراست پارسی
شهد است و شکر است و شکیباست پارسی
گُل نیست، ماه نیست، دل ماست پارسی
غوغای کُه، ترنم دریاست پارسی

حرف ستیز، از لب خاموش می‌کشد
کاخ بلند و قله در آغوش می‌کشد
تاریخ را ز یادِ فراموش می‌کشد
از آفتاب، معجزه بر دوش می‌کشد
رو بر مراد و روی به فرداست پارسی

جان و خرد سروده از آیین ارجمند
رند و شراب‌خانه‌ی شیراز دلپسند
با مولوی شکوه سخن می‌شود بلند
از شام تا به کاشغر، از سند تا خجند
آیینه‌دار عالم بالاست پارسی

از بیستون گرفته معمای کوه را
از اشتیاقِ راه، نداند ستوه را
ترغیب عشق می‌کند اعماق روح را
تاریخ را، وثیقه‌ی سبز شکوه را
خون من و کلام مطلاست پارسی

این یادگار دوره‌ی ساسانیانِ پاک
این نطق، از جسارت سامانیانِ پاک
فرهنگ و یادواره‌ی ایرانیان پاک
روحِ بزرگ و طبلِ خراسانیان پاک
چتر شرف، چراغ مسیحاست پارسی

عرفان او گرفته ز منکر بهانه را
نرمی او شکست دهد تازیانه را
خیام‌وار، فلسفه گوید زمانه را
تصویر را، مغازله را، و ترانه را
جغرافیای معنوی ماست پارسی

بر سعدی و سنایی و عطار او درود
با بایزید، راز نهان می‌توان گشود
تنها نه من که نیچه هم از این زبان ستود
سرسخت در حماسه و هموار در سرود
پیدا بُود از این که چه زیباست پارسی

هم‌راوی شجاعت و هم‌داستان درد
بانگ ستیز و پهنه‌ی پیکارِ پایمرد
گَردِ ستور می‌کشد از پهنه‌ی نبرد
بانگ سپیده، عرصه‌ی بیدارباشِ مرد
پیغمبرِ هنر، سخنِ راست پارسی
 
چون سرخ در صراحی و چون لعل در سبو
رندانِ عشق، خاک دَرش کرده آرزو
زارِ دل هزار اهالیِ جست‌وجو
دنیا بگو مباش، بزرگی بگو برو
ما را فضیلتی‌ست که ماراست پارسی
 
گفتنی است در حاشیه این مراسم، فرزانه فرهبدنیا بانوی فرهیخته سبزواری که مجری این برنامه هم بود، هدیه ای شامل یک نقاشی از دشت گل های شقایق اثر خانم رویا دلخوش هنرمند نیشابوری و از شاگردان زنده یاد ایران درودی را به نجیب بارور تقدیم کرد.
 

 

 

 

 

 

 

نجیب بارور: تاریخ بیهقی و شاهنامه فردوسی بیان نامه های ملی فارسی زبانانند

نجیب بارور شاعر پر آوازه افغانستانی که به تازگی برای مراسم بزرگداشت ابوالفضل بیهقی به سبزوار سفر کرده بود، گفت: شاهنامه فردوسی و تاریخ بیهقی بیان نامه های هویت ملی فارسی زبانان هستند که در جغرافیای مشترک تمدنی و فرهنگی ایران بزرگ شکل گرفته اند.

وی افزود» هویت ما فارسی زبانان ایرانی، افغانستانی و تاجیکستانی یک هویت مشترک است و هر چقدر خودمان را محدود تعریف کنیم زبان و فرهنگ را محدودتر می کنیم.

بارور با بیان اینکه من افغانستانی ها و عراقی ها را جدا از تمدن ایران نمی دانم اظهار داشت: سمرقند و بخارا (در ازبکستان امروزی) را خیلی وقت قبل از دست داده ایم، تاجیکستان هم از دستمان رفته و افغانستان هم در حال از دست رفتن است و امروز زبان فارسی به داخل مرزهای ایران رانده شده حال آنکه زبان فارسی قبلا به امپراطوری های عثمانی و امپراطوری مغول ها و همچنین به شبه قاره هند نیز به همراه اسلام نفوذ کرده بود و امروز ما باید برای حفظ این هویت بزرگ فرهنگی بیشتر بکوشیم.

این شاعر افغانستانی درباره تعلق تاریخ بیهقی به همه ملت های فارسی زبان گفت: تاریخ بیهقی در کشور من و با بیان و لهجه من نوشته شده است و این به خوبی پیوند دهنده هویت ما افغانستانی ها و ایرانیان و دیگر ملل فارسی زبان است.

وی در بخشی دیگر از صحبت هایش در مقایسه بین ماهیت شعر، نظم و نثر فارسی و اهمیت هر یک از آنان گفت: بعضی ها نظم را به خاطر ویژگی های ظاهری اش در دسته شعر قرار می دهند اما به نظر من نظم هم نوعی نثر(نوشته) محسوب می شود چون یک بیان ساختارمند دارد و بنابراین نمی توان به شاهنامه فردوسی شعر گفت بلکه آن کتاب ارزشمند، اثری منظوم است اما غزل حافظ کاملا شعر است و ابوالفضل بیهقی هم در کتاب تاریخ خود یک نمونه کامل از نثر استوار فارسی را ارائه داده است.

نجیب بارور همچنین بیان کرد: به عنوان یک شاعر می گویم، شعر در طبیعت خودش روان است واز عالمی دیگر می آید چه بخواهیم و چه نخواهیم شعر هست، وجود دارد و می آید.اما نثر مهم است. به نثر توجه کنید و نثر تاریخ بیهقی هم نثری ساده نیست. من یک بیان خاصی در این نثر می بینم که باعث ماندگاری آن شده است و باید بیشتر مورد توجه قرار گیرد.

وی در پایان به قرائت شعری زیبا درباره زبان فارسی پرداخت که چند بیت اول آن به شرح زیر است:

زیباترین روایتِ دنیاست پارسی

نغز است و نوعروس و دل‌آراست پارسی

شهد است و شکر است و شکیباست پارسی

گُل نیست، ماه نیست، دل ماست پارسی

در مطالب بعدی امیدسبزوار، متن کامل این شعر منتشر می شود.